Damien Rice – 20 Maart in 013
Het was geweldig, onbeschrijflijk, groots, intiem, breekbaar, agressief, maar boven alles: erg mooi! Ik heb heel erg genoten van ‘Damo’ (Zoals hij liefkozend door fans wordt genoemd).
De avond begon met ‘BellX1’ een goede popband die mij deed denken aan ‘the Frames, keane, radiohead, maar eigenlijk ook een heel eigen sfeer ademde.
Vervolgens een half uurtje wachten en toen begon het. De lichten dimden en een klein mannetje met wat langere krullen en een gitaar liep het podium op. Het werd muis stil in de zaal. De eerst tonen van ‘The Proffesor & la fille danse klonken door de zaal. Prachtig, onbeschrijflijk. Ik werd op dat moment zo blij en ik wist dat het fantastisch zou gaan worden. Ik wist ook meteen dat Damien de eerste artiest was die het gevoel dat ik bij Dylan had toen ik hém voor het eerst zag, evenaarde.
Het concert ging voort met Damien hoofdzakelijk spelend op zijn lowden en af en toe achter de piano. Het concert balanceerde van ontzettend breekbare momenten tot momenten waarop je dacht dat je van je plek af geblazen werd. Maar stel het je voor als water in een rivierbedding. De grote verschillen in snelheid, en activiteit maken het juist zo speciaal. Als een soort reis.
Hoewel ik het concert eigenlijk aan iedereen wil aanbevelen, hoop ik dat Damien volgend jaar niet in Ahoy staat. Het was groot zat in 013.
coconutskins 
Geef een reactie