Archief voor maart, 2007
Het was geweldig, onbeschrijflijk, groots, intiem, breekbaar, agressief, maar boven alles: erg mooi! Ik heb heel erg genoten van ‘Damo’ (Zoals hij liefkozend door fans wordt genoemd).
De avond begon met ‘BellX1’ een goede popband die mij deed denken aan ‘the Frames, keane, radiohead, maar eigenlijk ook een heel eigen sfeer ademde.
Vervolgens een half uurtje wachten en toen begon het. De lichten dimden en een klein mannetje met wat langere krullen en een gitaar liep het podium op. Het werd muis stil in de zaal. De eerst tonen van ‘The Proffesor & la fille danse klonken door de zaal. Prachtig, onbeschrijflijk. Ik werd op dat moment zo blij en ik wist dat het fantastisch zou gaan worden. Ik wist ook meteen dat Damien de eerste artiest was die het gevoel dat ik bij Dylan had toen ik hém voor het eerst zag, evenaarde.
Het concert ging voort met Damien hoofdzakelijk spelend op zijn lowden en af en toe achter de piano. Het concert balanceerde van ontzettend breekbare momenten tot momenten waarop je dacht dat je van je plek af geblazen werd. Maar stel het je voor als water in een rivierbedding. De grote verschillen in snelheid, en activiteit maken het juist zo speciaal. Als een soort reis.
Hoewel ik het concert eigenlijk aan iedereen wil aanbevelen, hoop ik dat Damien volgend jaar niet in Ahoy staat. Het was groot zat in 013.
Hoewel het eigenlijk niet de bedoeling is, nogmaals een post over de zeer ondergewaardeerde ‘Joni Mitchell’. Ik wil het even hebben over haar meest bekende en gewaardeerde album: ‘Blue’. Haar album blue was voornamelijk geinspireerd door de breuk met haar toemalige liefde en lid van Crosby Stills Nash and Young, Graham Nash. De liedjes on Blue worden gedomineerd door de pijn die ze voelde, maar ook met de liefde die ze voor de natuur (uit Canada) voelde.
Met haar doordringende, bijna pijnlijke uithalen, weet ze me elke keer te ontroeren als ik dit album weer eens uit de kast trek. Misschien zou ik dat eens wat vaker moeten doen.
Toen ik een paar jaar geleden met mijn ouders en broer en zus naar Canada vloog kwam het een verrassing dat er in het vliegtuig van Toronto naar Calgary ’s avonds het album ‘Blue’ werd gedraaid. Toch ben ik er van overtuigd dat dit geen toeval was.
Heel wat jaren verder, om precies te zijn in het jaar 2000 nam ze haar ‘Case of You’ met volle orkestratie op wat uitdraaide in een prachtig arrangement. Soms lijkt het wel of Joni in haar eerste periode een aantal song heeft geschreven met het oog op ‘later’, of het getuigt gewoon van de tijdloosheid van haar liedjes.
coconutskins 